نوروپاتی چیست؟علت ، تشخیص و درمان

مدیریت عوامل مسبب نوروپاتی و برطرف کردن علائم از اهداف درمانی به حساب می‌آیند. درصورتی‌که تست‌های آزمایشگاهی هیچ بیماری دیگری را نشان ندهند، احتمالا پزشک به بیمار وقت می‌دهد به این امید که علائم نوروپاتی بهبود یابد. علاوه بر داروهایی که برای درمان نوروپاتی دیابتی و بیماری‌های مرتبط با نوروپاتی محیطی استفاده می‌شوند، برخی داروهای مصرفی جهت تسکین علائم و نشانه‌های نوروپاتی محیطی از قرار ذیل هستند:

داروهای مسکن
داروهایی که بدون نسخه تجویز می‌شوند، مانند داروهای غیراستروئیدی و ضدالتهاب، می‌توانند علائم خفیف را برطرف کنند.
مسکن های قوی تنها زمانی تجویز می‌شوند که سایر روش‌های درمانی جواب ندهند.

داروهای ضدحمله
داروهایی مثل گاباپنتین (گرایلی، نوروپنتین) و پرگابالین (لیریکا) که به قصد درمان بیماری صرع تولید می‌شوند، تسکین‌دهنده درد عصبی هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل سرگیجه و خوب‌آلودگی شوند.

درمان‌های موضعی
کرم کاپسایسین، حاوی ماده‌ای است که در فلفل قرمز یافت می‌شود و می‌تواند علائم نوروپاتی محیطی را به میزان ناچیزی بهبود بخشد. ممکن است بیمار دچار سوزش و التهاب در محل مالیدن کرم شود، اما این علائم به مرورزمان کاهش می‌یابد. هرچند برخی بیماران طاقت تحمل این علائم را ندارند. روش درمانی دیگر استفاده از ژل‌های لیدوکائین است که برای تسکین درد بر روی پوست بیمار مالیده می‌شوند. خواب‌آلودگی، سرگیجه و بی‌حسی در محل استعمال ژل از عوارض جانبی محصول هستند.

داروهای ضدافسردگی
ثابت شده است برخی از داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای مانند امی‌تریپتیلین، دوکسپین و نورتریپتیلین با مداخله در فرآیندهای شیمیایی مغز و ستون فقرات بیمار که مسبب بروز درد هستند، به بهبود درد کمک می‌کنند. داروی بازدارنده باز جذب سروتونین و نوراپی نفرین بنام دولوکستین (سیمبالتا) و داروی ضدافسردگی و دیر رهش بنام ونلافاکسین نیز در تسکین دردهای نوروپاتی ناشی از دیابت کاربرد دارند. عوارض جانبی این داروها عبارتند از خشکی دهان، تهوع، خواب‌آلودگی، سرگیجه، کاهش اشتها و یبوست. ممکن است روش‌ها و درمان‌های گوناگونی به رفع علائم بیماری نوروپاتی محیطی کمک کنند.